Akif'in not defteri

Rıza Tevfik KALYONCU

Satıra yazılan gönülden dökülünce insan eşsiz bir muhabbetin tadını duyuyor, emsalsiz hülyalara dalabiliyordu. Nöbet sırası kimdeydi diye düşündü Akif. Kendisinde olsaydı bilirdi. O yüzden fazla üstünde durmadan geçti. Sessizlik vardı, siperin belki de en alışık olmadığı ve bir savaş için en sıradışı durum... sessizlik.

Akif, kendi iç konuşmalarından çıkarak biraz dışarıyı dinlemeye koyuldu. İnce bir iniltiye benzer bir ses kulağına ilişmişti. İlk başta pek önemsemedi fakat sesin oldukça yakından geldiğini farkedince kulak kabarttı. Toğrağın içine doğru kazılmış siperin üstündeki kum torbalarının üzerinden hafifçe başını kaldırmak aklından geçti fakat bu tehlikeli olabilirdi. Herşeye hazırlıklı olmak tedbiri elden bırakmamak lazımdı. Ama bu ince inilti Akif'i meraklandırmıştı. Bir canlı olduğu kesindi ama nasıl bir canlı. İçinden bir yaralı olabilir mi diye geçirdi ama arkadaşları son güçlerine kadar çalışıp yaralı ve şehitler için görevi yerine getirmişlerdi.

Duymamazlıktan gelmeye çalışsa da bu inilti Akif'in merağını git gide arttırıyordu. Hızlı adımlarla Mahmut komutanın yanına gitti. Mahmut komutan'a " Komutanım, siperin ötesinde düşman tarafından bir inilti işittim, bir canlı iniltisi, pek insan iniltisine benzemiyor ama emin olamadım. Bir baksam!" diyerek izin istedi. Fakat Mahmut komutan, her ciddi ve sorumlu savaşçı gibi detayları önemser ve belirsizliklerden hoşlanmazdı. Bu inilti canlı iniltisi olabilirse pek ala bir düşman askeri olabilir hatta bir düşman tuzağı bile olabilirdi.

"Hayır! Biraz bekle dinle, eğer ses gelmeye devam ederse  tekrar gel bana haber ver" diyerek kesin bir emir verdi. Akif bu emri alır almaz koşarak yerine geçti ve dinlemeye koyuldu. Ses çok yakından geliyordu. Ama şimdi bir kuş iniltisinden çok bir kedi iniltisini andırıyordu. Akif'in iyice kafası karışmıştı. Birkaç arkadaşını yanına çağırdı. Muharebe ve siperlerde bazı gaipten ses duyma olayları olurdu. Arkadaşları da ses duyduklarını, bir ince inilti işittiklerini söyleyince Akif'in şüpheleri büs bütün ortadan kalktı. Komutanın bekle dediğini hatırladı ve beklemeye koyuldu. Güneş battığında ses kesilmiş, neden sonra tekrar başlamıştı. Artık hava büsbütün karanlıktı. Akif, diğer arkadaşlarının aksine bu ince iniltiye takılmış kalmıştı. Ses yeniden başlayınca tekrar Mahmut Komutan'ın yanına gitti.

Mahmut komutan tekrar Akif'i görünce kızar gibi olduysa da bunu pek belli etmedi. Akif'in bu önemsiz inilti mevzusuna takılması biraz canını sıkmıştı. Elinde yazıları silinmiş ve oldukça zor seçilen bir kroki olduğu halde Akif'e döndü. Akif " Komutanım bir müddet kesildiyse de tekrar başladı bu baş ağrısı ses. Acep dedim ben gaipten ses mi duyuyorum ama başka erlere sordum. Onlarda işittik dediler. Ne yapmak lazım gelir" dedi tereddütlü bir ses tonuyla. Mahmut komutan, bu sefer iyiden iyiye şüphelenmiş. Bu sesin anlamsızlığı ve meçhul kaynağı onu da meraklandırmıştı. Fakat kafasını meşgul eden daha önemli işler olması nedeniyle bu konuyu kestirmeden kapatmak arzusuyla "Kimse yerinden kıpırdamayacak, ben siperden çıkacağım. Bakacağım ve geri geleceğim"  dedi.

Mahmut komutan, Akifle birlikte sesin duyulduğu yöne doğru yöneldi. Bir müddet sesi işitmek için bekledi. Bir insan boyundan biraz kısa olan siperden muazzam bir ihtiyatla başını çıkardı. Sesi duymaya devam ediyordu fakat görünen bir şey yoktu. Sadece 4 adım uzakta bir karartı fark etti. Merakı gittikçe artıyordu. Artık siperden çıkmaya mecbur hissediyordu kendini. Siperden çıktı yere uzandı. Sürünerek ilerlemeye başladı. Ayakları siperden tamamen ayrılır ayrılmaz dört güçlü kol Mahmut komutanı kavradı ve hapsetti. Mahmut komutan hiçbir işaret veremeden bayılmıştı.