Can suyu

Yavuz Selim YEDEK

Ey mahlûkatı yoktan var eden ve varlığı sebepsiz var etmeyen, o varlıkta her daim varlığını görmek isteyen en yüce terbiyeci olan Rabbimiz! Ey idrakimizin sırrının sahibi, miracın, orucun, içimizdeki siyah ipliğin ve beyaz ipliğin sahibi olan Rabbimiz! Ruhumuzun yalancı fecrinden uyanıp sadık olmanın dostluğunu bize lütfedermisin! Gözümüzün açlığından, gönlümüzün tamahından sana sığınmak için yollarını her daim açık tutansın biliriz de kımıldamak gibi koca gücü fiziğimizde bulamayız ve biz olamayınca, ve yarım kalınca, ve hamlığımız pişiremeyince diller üssü gönüller incitir dururuz. Olduk sanırız derme çatma yarımlığımızla. Yalnız sen teksin ve birsin. Biz sensiz yalnızız!.

Yerde ve gökte, havada ve denizde, canlıda ve cansızda, gecede ve gündüzde ne varsa aslıyla bilen sensin. Bizi ve bizim zannettiklerimizi, saklayıp durduklarımızı ve iç hesaplarımızı da bilen sensin. Bizi bildiğin halde bize kıymet verdin de yüce kitabına muhatap kıldın! Bize kandiller gönderdin arınmak için, iftarlar, sahurlarla nice Ramazanlar gönderdin de biz hala uyanamadık. Lütfet ki uyanalım!

Küresel güçlerin haddi aşan açgözlü zulümlerinde ağlayan nice insan evladının sesini duyarız da hala yuvamız için şükretmeyiz. Bir kuru ekmek bulamadığı için can veren nice insanın varlığını biliriz de sofralarımızdaki yemek çeşidine burun kıvırırız. Bayraksız, vatansız, ezansız kalmış nice muhacir tanırız da hürriyetimize sadaka veremeyiz. Ölüm hep canlı gelir canlı tutar varlığını da hep başkalarına açılacak mezar sanıp dururuz. Ne saatimizi kurarız teheccüde ne secde isteyen alnımızı çeviririz gündüze. Lütfet ki dost olalım, dostlarınla olalım, dostun olalım!

Biz öylesine esir olduk ki nefsimize kapıverdi dünyanın kalıcı bütün nimetleri gönlümüzü. Heva ve hevesimizden başka birşey bırakmadık göğüs kafesimizde. Bizim sandıklarımızı kutsarken yok saydık yarattığın insanlığı. Kendimizi bilemeyince bulamadık kendimizi. El oldu sonrası. Yalnız kaldı kurudu çiçek açan adalet ağaçlarımız. Yaprağını döktü, meyveye durmadan bütün dallarımız. Lütfet de cansuyu ver köklerimize, seninle yeşersin atan damarlarımız...

İzin ver de kulluk gibi bir hürriyeti tadalım senin katında. İzin ver de beş vakit abdest alsın köhne hayallerimiz. İzin ver de secdeye dursun gururumuz. İzin ver de aynı duaya amin diyen rengarenk kardeşliğimiz daim olsun.

Sen ki bize taşıyamayacağımızı yüklemeyecek kadar merhametli olansın ve iznin olmadan yaprağın kımıldamadığı bir hayattı yaşıyoruz biz. Varda ve yokta ne varsa hepsini açıkladığın kitaba uyanlara her iki dünya saadetini müjdeleyensin. Her yerdesin ve her demdesin. Bize tahammül ve sabrın en güzelini lütfeyle ki dünyanın boynu bükük bütün mazlumlarına zafer talebinde bulunalım duaların kabul saatinde!..

Biz en çok kendimizi kandırdık kendimize uyarak, lütfet de en sevgilin habibin Muhammed Mustafa (s.a.v) nın en sıkı takipçilerinden olalım hayat yolculuğumuzda.

Sırrı isteyenlere açılsın sırrının kapıları ve yönü sana olanları da emrinle katına sürüklesin rüzgarlar ve en asi tarafımıza dokunsun Yüce Hitabın :

"Gaybın (yaratılmış varlıkların idrakini aşan şeylerin) anahtarları O'nun katındadır, onları O'ndan başkası bilmez, karada ve denizde olanları O bilir ve bir yaprak düşmez ki, onu O bilmesin; ne toprağın karanlıklarında bir tane (habbe), ne de kuru (ölü) ve yaş (canlı) hiçbir şey yoktur ki, o herşeyi açıklayan Kitap'ta bulunmasın." (En'am,59)