Ah nerede o…

Bir bayramı daha geride bıraktık.

Büyüklerin ellerinden, küçüklerin gözlerinden öpen, yaşıtlarıyla kucaklaşan herkesin emeğine sağlık…

Ziyaretlerde konuşulan konulardan biriydi “nerede o eski bayramlar?” mevzusu.

O eski bayramlar buradaydı aslında.

Bayram açısından değişen bir şey yoktu…

Biz değişmiştik!

Ama nasıl değiştik?

Sebeplerimiz vardı elbette…

Şöyle bir o sebeplere bakalım, düşünelim, düşündürelim diye de kendi bakış açımdan birkaç şey söylemek istedim.

Çünkü genç bir insan olarak yaşı biraz ilerlemiş olanların pek çok bayram anısını dinledim bu bayramda da…

Güzel anılardı hepsi de…

Benim de kendimce bayram anılarım vardı…

En azından bayram harçlıklarımı hatırlıyorum tebessümle!

Şimdi büyüdüğüm düşünülüyor ve kimse bayram harçlığı vermiyor mesela, terk ettiler büyüklerim bana harçlık vermeyi ve benim için bayram anısı oldu harçlıklar!

Ben de dedim bu bayram:

Ah nerede o eski bayramlar!

***

Hem sonra iş güç mevzusu çok.

Çalışmaktan göz gözü göremiyor maalesef memlekette!

E ufak tefek tatil zamanları da dinlenmek, eğlenmek istiyor insancıklar…

Bu da normal değil mi?

Büyüklerin elleri telefonlarda öpülüp birkaç günlük dinlenme, eğlenme planları yapılıyor haliyle…

Geçmişte anneler evde, babalar işte, çocuklar sokakta iken şimdilerde herkes geçim derdi peşinde…

Birazcık bulunan vakitlerde de bir sayfiye havası almak istiyor işçi bünyeler!

Hak vermemek mümkün değil inanın!

Bizde de durumlar aynı!

Empati yapmak, sempati doğuruyor.

Bu nedenle büyükler küçükleri anlayışla karşılıyor, değil mi?

Karşılamasa da onlar da alışıyor bu duruma

Ama biliyorum anneler babalar çocukları ile bir arada olmayı istiyor. Çocuklar ise kendince geçerli sebeplerine anlayış bekliyor.

Öyle de oluyor zaten…

Gördünüz bu bayramda Bakan Uraloğlu haklı çıktı; memlekette kavimler göçü yaşandı!

Hatta göç yollarında trafik çilesi hala da devam ediyor.

Tatilciler şehirlerdeki apartman dairelerindeki yaşamlarına kaldıkları yerden devam etmek için sıkı bir mücadele veriyor.

Herkesin yolu açık olsun, sağ salim varılsın gitmek istenilene.

***

Sonra herkesin elinin altında artık akıllı denilen telefonlar.

Kimi özlediysen pat bağlan, ‘whats app’tan ara, canlı kanlı görüş sevdiceklerinle.

Ne yapmış, nasılmış, ne kadar yaşlanmış, gör…

Yeter mi?

Yetmez ama evet!

Bu işte bu hale geldiğinden, herkes ekranda buluşuyor, görüşüyor, konuşuyor.

Hatta sadece yazıyor ‘nasılsın, iyi misin?’ diye soruyor!

‘İyiyim’ dedi mi karşı taraf iş bitiyor, huzur içinde uyunuyor!

E bu da böyle olduğundan “İkimiz bir fidanın güller açan dalıyız” şarkısı flm melodisi olarak mırıldanılıyor!

Her neyse işte;

Çok şey değişti ama en çok da biz değiştik, alışkanlıklarımız değişti, iletişim şeklimiz değişti.

Bayramlar aynı olsa da insanın yan yana can cana olma hali eski de kaldı…

Genel olarak diyebilirim en azından.

(Birden itiraz edenlerimn sesi geldi kulağıma!)

Benim gözlemlediğim, anladığım, dinlediğime göre durum bu.

O nedenle;

O eski bayramlar burada da, o eski halimizden eser yok şimdi!