Bir ülke düşünün!

Nezaketten nasibini almamış insanların ülkesine bir yolculuk yapalım mı birlikte?

Tabi sizler bilmezsiniz bu ülkenin nerede olduğunu…

Öyle bir ülke düşünün ki;

Şoförlerin üzerinize üzerinize arabalarını sürdüğü ve asla özür dilemediği…

Hatta el kol hareketi yapıp kafa tuttuğu!

‘Kenara çek de sana bodoslama kafa atayım’ tarzı el kol hareketleri…

Tali yolun ana yolla birleştiği yerin ortasında durup dönüşlere asla izin vermeyen minibüs şoförünün ‘Biraz geri gider misin?’ uyarısına karşılık ‘Sen söyledin ya, gitmem’ dediği…

Seyir halindeyken arabaların içinden oto yola her türlü çöpün fırlatıldığı…

“Neden atıyorsun?” sorusuna “Sana ne!” cevabının verildiği…

Gece yarılarında yüksek sesle dinlenen müziklerin hem araba içlerinden hem de ev balkonlarından yükseldiği…

Çöp konteynerleri dururken çöpün 2 metre ileri döküldüğü...

Zorunlu komşuluklar çerçevesinde, saygı kelimesinin literatüre girmediği kabalıkların yaşandığı…

En ufak bir tartışmanın hemen çatışmaya dönme olasılığının yüksek olduğu…

Ve daha bin bir türlü nezaketsizliğin bir arada yaşandığı bir ülke düşünün!

Ben bunları sayarken, hem buranın neresi olduğunu merak ettiniz, hem de orada yaşamadığınız için şükrettiniz elbette!

Değil mi?

Şöyle bir oturup düşününce durumun vahametini kavrıyor insan.

Tabi o ülkede çocukların örnek alacağı saygı, nezaket sahibi ve sevgi dolu bireylerin olmaması işleri gelecek açısından daha da zorlaştırıyor!

Ufak tefek yükselen seslerden; bazılarının gelecekten endişe ettiğini anlayabiliyor olsak da, görünen tabloda genelin ‘vur patlasın, çal oynasın’ modunda olduğu çok açık!

Eminim tahmin de yürüttünüz ama;

Tehlike çanları kimin için çalıyor dersiniz?

***

Herkesin birbirine saygı ve nezaketle yaklaştığı ortamlarınız bol olsun!