Dün dündür, bugün bugündür!

Eski cumhurbaşkanı rahmetli Süleyman Demirel’in kendine has bir üslubu, zihinlere yer etmiş lafları vardı.

Mesela “Dünkü güneşle bugünkü çamaşır kurutulmaz” derdi...

Hatta bunu şu ifadeyle daha da pekiştirmişti:

“Dün dündür, bugün bugündür.”

‘Vaktinizi dünle uğraşarak boşa harcamayın’ demek istemişti herhalde.

Kısmen doğru bir bakış açısı, ancak dünü anlamadan bugüne devam etmenin de eksik olacağını bilmek gerekir…

Milletler yaşadıklarından ders almadan geleceklerini inşa etmeye çalıştıklarında hata yapma olasılıkları yüksektir.

Haliyle bugün görüyoruz ki; tamamen tüketme eğilimi içerisine giren günümüz toplumu ‘bir elinde cımbız, bir elinde ayna, umurunda mı dünya’ modunda!

İşin doğrusu; doğruyu söylenin 9 köyden kovulduğu, kargaların kılavuzluk yaptığı, balık hafızalar hesabı, dün yenilenin unutulduğu, garip bir döngüde, dön baba dönelim…

Sabahlar akşam, akşamlar sabah, bir biri ardı sıra…

Zaman hızlı, gündem değişken…

Bir Dilan Polat, bir Fatih Terim, derken Ece Ronay haberleri aklımızı aldı…

Arada ‘asgari ücret komisyonu toplandı mı?’ diye bir bakıp çıkıyoruz!

Ne olacağı hakkında havada uçuşan tahminler, hatta müneccim hesabı kesin rakam verenler var.

-Gerçi üç aşağı beş yukarı tahmin edilebilir, müneccim olmaya gerek yok-

Sonra yine fenomenlerin çöküş haberlerine dönüş!

Tabi şu ara sık yaşadığımız sallantılar sebebiyle de anında jeoloji uzmanlarının açıklamalarına kulak kesiliyoruz.

Ha bir de astrologların söylediklerine…

Yani durum bu!

***

Zaten memleket gündemi çok değişken, her yeni gün şaşkınlık, öfke ya da korkuya gebe…   

Bu değişime ayak uydurmakta pek zorlanmıyoruz, aksine keyif alıyoruz gibi, gündem oluşturmak bizim işimizmiş gibi!

Sosyal medyada her birimiz ayrı kahraman, koca koca laflar edip, sokakta süt dökmüş kedi misali…

İlla ki denk gelmişsinizdir; sokak röportajında Gazze için düşüncelerini paylaşıp “Hemen oraya yardıma giderim” diyen amcaların, “Otobüs bekliyor, hadi” denildiğinde, “Evde hastam var, gelemem” bahanesi gibiyiz.

İşimize gelmeyeni protesto edip, geleni alkışlıyoruz.

Oh ne ala Mualla!

Şöyle dünlere çabucak bir göz atabilsek neleri dünde, bir önceki günde ve daha öncesinde bırakmışız, kimler ne fedakârlıklar etmiş de bugünlere ulaşabilmişiz anlarız da, işte…

Ah! Her zaman, her şey, hep başkalarının suçu!

Gündemle boğuşmaktan geçmişi düşünecek, öğrenecek durumda değiliz ki!

İlgi alanımıza göre birkaç satır okumak da işimize gelmiyor!

Görsel medyada her şey var, okumaya ne hâcet!

Aslında, komşunun bahçesini sularken, eve giren hırsızı fark etmiyoruz…

Aman dikkat!

Gündem çarpar, maazallah üşütmek kaçınılmaz olur!