“Çok Konuşmamaya Çalış, Azarlıyor!”

Hayatınızda en çok ne önemli diye sorsam, cevap olarak aklınıza ilk ne gelir?

Aile, arkadaş, ev, araba, para, mülk ya da sağlık!

Sağlık sorunları başlayınca diğerlerini gözümüz görmez oluyor.

Eğer varsa her şey güzel, hayat anlamlı ve tatlı ama yoksa karamsarlık, karanlık bir gökyüzü, çaresizlik bizi bekliyor.

Bir kere sıkıntı yaşar da hastane yoluna düşerseniz anlıyorsunuz kıymetini. Bu süreci daha da zorlaştıran unsurlar maalesef son dönemde ülkemizde gündemde.

Özellikle pandemi döneminde doktor randevularını erteledik, ilaç yazdırmaya gitmedik, raporlu olan hastalar eczanelerden doğrudan ilaçlarını alabildi. Çünkü salgın seferberliği vardı. Bu süreç bitip de normalleşme başlayınca randevularda yığılmaya başladı. İstediğiniz branşta, istediğiniz zamanda yer bulmak epeyce zor artık. Herkes sırada bekliyor. Üstelik ek randevu sistemi de bu işi çözemiyor.

Bazı doktorların ki; özellikle uzman olanların yurt dışına gidişleri durumu daha da kötüleştirdi.

Olur da sıra size gelirse, doktorun yanına sabır çekip girmek gerekiyor. Bazıları bu konuda biliniyor, muayeneden çıkan hasta sıradakini uyarıyor: “Çok konuşmamaya çalış, çok sert, hemen azarlıyor” diyor. Ama zaten ben hastayım, bir de azar mı işiteceğim?

Haberlerde hep sağlık çalışanlarına darp ve doktor cinayetleri ön plana çıkıyor. Ancak hastaların doktor tarafından mağdur edilmeleri hiç konu olmuyor.

Bunu biraz da biz yapıyoruz sanırım…

Toplumda çünkü şöyle bir algı var; doktorlar yıllarca okuyor, önemli sınavları geçiyor, her gün onlarca hastaya bakıyor, dert dinliyor, çözüm buluyor.

Ancak biraz da hastayı tanıyıp, onların hastalık öykülerini dinlemeleri gerekmiyor muydu?

Kendi başıma gelen bir olayı aktarmak istiyorum: Sadece ben de değil, yakın çevremde başka illerde yaşayanlardan da buna benzer hikâyeleri dinlemeye başladım. Kan tahlili yaptırmak için aile hekimliğine gittim. Özel muayeneye gittiğim doktorun verdiği bazı kan tahlillerini yaptırmak istediğim için listeyi aile hekimine uzattım. Bu tahlilleri isteyen kişinin kaç yıl okuduğunu sordu bana. Şaşırdım ve başıma geleceği anlayarak gerilmeye başladım. Sonuç olarak bana kendi prensiplerine aykırı olduğunu söyledi ve tahlili yaptırmadı. Daha önce kendisiyle alerji ilacı için de benzer bir olay yaşamıştım. Sorunun bende olduğunu düşündüm bir an, eğer anlaşamıyorsam, derdimi tam anlatamıyorsam, bu hata benim olmalıydı. Ancak sıradaki hastada aynı şeyi söyleyince durum değişti. Babasını kaybettiği zaman üzüntüden baygınlık geçirmiş, eşi aile hekimliği yakın olduğu için oraya götürmüş ve karşılığında çıkan kavga sonucu bir ağrı kesici yazıp göndermiş. Bu ve buna benzer yaşananları aynı yerde görevli diğer doktora anlattım ve sordum bunun bir şikâyet mercii yok mu diye? Aldığım cevap şu: “Tarzı yanlış olabilir ama haklı. Çünkü her gün kutu kutu kendisine ilaç yazdırmaya gelen, keyfiyetten test yaptırmaya kalkanlar var” dedi. Olabilir, bir kural vardır, yapılamıyordur ama bunun söylem şekli bu mudur?

Onca yıl okuyup karşısına gelen hastayı ayırt edemeyerek, bir genelleme sonucu azarlamak mıdır?

Doktorluk korkmamız, sinirlerimizden arındırılmış bir biçimde gidip karşıdan geleni sineye çekmemiz gereken bir meslek kolu mudur?

Ne oluyor sonrasında özetleyeyim.

Acil olan kan tahlilini yaptırabilmek için devlet hastanelerinde en iyi ihtimalle randevu bir hafta, on gün sonra olduğu için özel hastaneye gidip dünyanın parasını veriyorsunuz!

Ve acil olan ilacı, tabii rapor gerektirmiyorsa, eczaneye gidip parayla alıyorsunuz.

Biliyorum durumu kötüye kullanıp bağımlı gibi ilaç yazdıran, alan kullanan var.

Ama ben mağdur ediliyorsam, azarlanıyorsam ve yüksek ücretler ödeyerek sağlığıma kavuşabiliyorsam çok büyük problem var!

Kim bu ikna etmeye çalıştığımız insanlar, alerji nöbeti geçirirken sen korona olmuşsun diye beni odadan atan doktora ilaç için neden dil dökmek zorundayım?

Yani bir şiddet varsa tek taraflı değil, dikkat çekmek istedim.

Evet, hastalar fiziki şiddete uğramıyor ama dayak yemişten beter oluyor.