Osmangazi’den bir hikâye

Dersten çıktım.

Elimde defter, kafamda ders notları ama içimde bir “hadi biraz dolaş” isteği…

Böyle anlarda hep iç sesim kazanır.

Yönümü Osmangazi’ye çevirdim, “Bir bakayım şu kitap fuarına” dedim.

Aslında planlı değildi, tamamen spontane bir karardı.

Ama iyi ki gitmişim…

Geçtiğimiz hafta Bursa Osmangazi Kitap Fuarı vardı.

1-9 Kasım tarihleri arasında...

Ben de iki gün üst üste gittim.

Hani bazen bir yere girersin de “burası tam benim yerim” dersin ya, işte öyle bir his.

O koca alan kitap kokusu, insan kalabalığı ve muhabbetin sıcaklığı birbirine karışmıştı.

Bir yanda yeni çıkan romanların peşinde koşturan gençler,

Bir yanda imza gününde sabırla bekleyen kitap kurtları,

Bir yanda da çayını eline alıp “Ben eskiden çok okurdum” diyen ağabeyler…

Açık alandaydı bu sefer.

Güneşli, tertemiz bir hava…

Ne üşütüyordu, ne de yakıyordu.

Tam insanın içine işleyen türden bir gün.

Kitaplar masalarda dizilmiş, yazarlar sandalyesinde gülümserken, ben de elimde tanıtım kataloğu, yavaş adımlarla o stanttan bu standa dolanıyordum.

Kalabalık mıydı?

Açık söyleyeyim, çok değildi.

Ama o az kalabalığın içinde öyle güzel insanlar vardı ki,

bir dost sohbeti kadar değerliydi...

Kalabalık bazen göz boyar ama samimiyet, insanın içine işleyen sessizlikte saklıdır.

Fuarın en güzel yanı neydi biliyor musun?

Yerel yazarlarla tanışmak.

O içtenlik, o samimiyet…

Ne ego var, ne poz kesme.

Gerçekten yazan, düşünen, üreten insanlar.

Bir masa başında duruyorsun, biri geliyor: “Abi hoş geldin, yeni kitabım çıktı.”

Sonra başlıyorsunuz konuşmaya; edebiyat, hayat, toplum, eğitim, dert…

Bir bakmışsın, yarım saat geçmiş.

İlk olarak yerel yazarların olduğu tarafa yöneldim.

Bir masa, üzerinde kendi bastıkları kitaplar, bir de gözlerinde o tanıdık ışıltı: “Benim hikâyem burada” diyen o gurur.

İnan bana, o masalarda öyle büyük yürekler vardı ki…

Bazısı memur, bazısı emekli, bazısı öğretmen…

Ama hepsinin ortak yanı şu: yazmak, üretmek, derdini kâğıda dökmek.

Birine “Bu kitabı ne üzerine yazdınız?” diye sordum,

“Hayat üzerine” dedi, “Ama biraz benim hayatım.”

O kadar içten söyledi ki, bir an kitabı değil de kendisini okuyormuşum gibi hissettim.

Yazarla tanışmanın en güzel yanı da bu işte:

Kitabı değil, insanı tanıyorsun.

Benim için fuarın dönüm noktasıysa, Servet Abık abimle karşılaştığım andı.

Öyle planlı bir buluşma değildi.

Mimar, sanat insanı, filozof gibi düşünen bir bilge.

Kelimeleri öyle tartarak konuşur ki, bir cümlesi bile sayfalarca kitap özeti gibi.

Selamlaştık, sarıldık, “Hadi şöyle oturalım” dedik.

Ve başladı o muazzam sohbet.

Kitaplar bir kenara, laf lafı açtı, konu geldi sanata, felsefeye, hayata…

O kadar dolu, o kadar derin bir sohbetti ki, çıkınca sanki beynim tazelenmiş gibiydim.

Sanat dedik, felsefe dedik, sosyoloji dedik.

Servet abi mimar ama bir mimardan fazlası.

Kelimeleri duvar gibi örer, düşüncelerini de o duvarların arasına nakış gibi işler.

Güzel bir çay, içten bir sohbet, birkaç yeni kitap, bir parça güneş…

Bazen bütün mutluluk bu kadar basit.

Fuarlar sadece yazarlarla dolu değil; yürekten konuşan, düşünen, paylaşan insanlarla dolu.

Ve Servet Abık gibi insanlar oldukça, hem şehirlerimiz, hem zihinlerimiz yeniden şekillenir.

Kitap fuarları aslında kitap satmak için değil, fikirlerin çarpışması için var.

Bir yazarı dinlerken kendi iç sesini duyarsın,

Bir kitap karıştırırken geçmişinle yüzleşirsin,

Bir dostla sohbet ederken gelecek umut olur.

Fuardan çıktığımda aklımda şu cümle dolaşıyordu:

“Bir milletin sesi, kitaplarının sayfalarında yankılanır.”

Gerçekten öyle.

O fuarda gençlerle, yaşlılarla, yazarlarla, okurlarla yan yana durmak…

Bir ülkenin hâlâ umudu olduğunun kanıtıydı.

Sen belki bu sene fuara gitmedin.

Belki kitap okumaya zaman bulamadın.

Ama inan, o atmosferi bir kez yaşasan,

Bir yazarın gözündeki o üretme heyecanını bir kez görsen,

Bir daha uzak kalamazsın.

Kitap fuarları sadece kültür etkinliği değil; ruhun yeniden kalibre olduğu yerlerdir.

Benim için Osmangazi Kitap Fuarı, birkaç sayfalık değil, ömürlük bir hatıradır.

Görüşmek üzere…

Sağlıcakla kalın …