Yılmaz Güney'in ikinci eşi Nebahat Çehre'ye yazdığı o mektup!

Umut, Yol, Arkadaş gibi filmlerle sinema tarihine sayısız katkı sunan Yılmaz Güney'in Nebahat Çehre'ye olan aşkı ve aşkının belgesi o mektupları okuyanlar bambaşka bir yolculuğa çıkıyor.

Özlem, aşk, hasret, tutku, kızgınlık, sitem hepsi bir arada bu mektuplarda...25 Mart 1966 tarihli bir mektupta Güney, Nebahat Çehre'ye hem tutkusunu hem de sitemlerini belirtiyor. Çehre, Güney'in ikinci eşi ve 1967'de evlendiler. Mutlulukları çok kısa sürdü ve 1968 'de boşanmışlardı.

İşte 25 Mart 1966 tarihli o mektup:

"Dün akşamdan bu yana seni düşünmek beni yordu bebecim. Artık rahatsız oluyorum, beynim zonkluyor. Sanki kırk ton yük taşımışçasına bitik ve tükeniğim. Senin beni anlaman güç. Hatta bu durumlar sence çocukça bile olabilir. Zayıflık olabilir. Hiç zayıf değilim aslında, hiç küçük değilim. Sevgi benim hayatımda bir hastalıktır yavrucuğum, öldürücü bir yaradır. Ve beni sevgilimden yani senden başkası da sıhhate kavuşturamaz. Düşüncelerim zaman zaman öylesine ağırlaşıyor ki, altında eziliyorum. Ne yapacağım, nasıl davranacağım benden iyi bilirsin. Fakat senin hiçbir kötü niyet düşünmeden yapacağın herhangi bir hareketin nasıl yorumlanacağını, nasıl büyütüleceğini de bilirsin. Ayrıca bir anlık sempatilerin nelere yol açacağını da bilirsin. Sen nasıl benim kötü yanlarımı düşünüp, benden uzaklaştığın anlar içinde sorumsuz olabiliyorsan, ben de senin bazı hatalı hareketlerini düşünüp kuşkuya, endişeye kapılıyorum. Şurası muhakkak ki sen eski şımarık, ayakları havada, hareketlerini kontrol etmekten uzak Nebahat değilsin. Muhakkak ki taşıdığın ve hürmet ettiğin bir insan, bu insanın sana verdiği inanç dolu bir sevgi var.

...Öylesine yalnız ve yorgunum ki. Benim elim, ayağım seninle kuvvetlenmiş yavrum. Seninle varmışım ben. Yokluğun NE ACI. Yüreğim boş, buruşturulmuş bir kağıt parçası gibi..."

"Temennin, sevinmek. Çünkü hayatım hep üzüntülerle geçti. Çünkü ben sana mecburum. Çünk ben seni seviyorum."

(filmloverss)