Bal idim pekmez oldum, gül idim kokmaz oldum, evvel gerekli idim, şimdi gerekmez oldum" manisi, yaşlılıkta hissedilen işe yaramama duygusunu anlatıyor.
Peygamberimiz, "İçinizde masum çocuklar ve beli bükük yaşlılar olmasaydı, belalar başınıza sel gibi akacaktı." (Heysemi, Mecmau'z-Zevaid, X, 227) buyuruyor. O hâlde yaşlılar, sabredilmesi gereken sıkıntı değil, Allah'ın rahmetinin taşıyıcısıdır. Onlara gösterdiğimiz merhamet aslında kendimiz için merhamet kapılarını aralamaktadır. Bu sebeple ailemizde yaşlılar değerlidir ve değerli oldukları kendilerine hissettirilip yapabilecekleri işlerde kendilerine destek olunur. "Yük olma" psikolojisine girmelerine müsaade edilmezler, ihmal edilmezler. Kişisel ihtiyaçlarını tek başlarına karşılayamadıkları bu dönemde ailemizdeki yaşlıların temizlik, beslenme ve bakımları itinayla yapılır. Varlıklarının önemli olduğu kendilerine güzel sözlerle ve tavırlarla gösterilir. Hastalıklarının tedavisi, yaşlılıktan kaynaklandığı gibi gerekçelerle aşağılanmazlar, küçümsenmezler. Yaşlarından kaynaklanan yetersizlikleri sebebiyle eleştiriye maruz kalmaz, alay edilmez, azarlanmazlar. Gelirine el konularak, "Bu yaştan sonra parayı ne yapacaklar, biz bakıyoruz ya kendilerine" denilerek gelirleri ve malı elinden alınmaz.