Papatya falı

Bahar geldi, doğa canlandı…

Ağaçlar yapraklandı, öbek öbek halleriyle görenleri mest etmeye başladı.

Kırlarda renk renk, her çeşit çiçek toprağı süsledi.

Pembeli, mavili, sarılı, morlu çiçekler… Kiminin adı belli, kimi bilinmez ama ayrı ayrı yüzlerde tebessüm sebebi her biri…

Hele o nazlı gelincikler, eşsiz kırmızı rengi ile yol kenarlarında salınmaya başladı çoktan…

En çok da masumiyetin simgesi,  bembeyaz papatya zamanı şimdi.

Ben papatyaları severim.

Bir bakarsın taç olmuş başta, bir bakmışsın fal olmuş aşkta!

Özellikle platonik âşıkların umudu bir papatya yaprağında:

“Seviyor mu, sevmiyor mu?”  

***

Şarkılara bile konu olan papatya falının hikayesi neymiş hiç merak ettiniz mi?

İlk ne zaman, kim, sevgiliye papatya falı ile aşkını itiraf etmiş?

Bunun için anlatılan bir efsane var:

Çok eskiden kozasından yeni çıkmış güzel bir kelebek, kısacık hayatını geçirmek üzere kırlarda uçmaya başlamış.  Kanatları rengarenk kelebek muhteşem desenleri ile doğaya karışmış. Böyle dağ, kır bayır dolaşırken güzel bir papatyanın dikkatini çekmiş. Tabi bizim güzeller güzeli kelebeğimiz de bu büyüleyici güzellikteki papatyanın etrafından ayrılamaz olmuş. Birlikte şarkı söyleyip güneşin doğuşunu izlemişler. Kelebeğin ömrü kısa, yaşam süresi çabucak geçmiş, veda vakti gelmiş. Birlikte güzel günler geçiren kelebek ve papatya birbirine açılamadan duygularını söylemek için son anı beklemiş. Fakat artık kelebek gerçekten çok kötü durumda olduğundan papatyaya ömrünün kısalığından bahsedip veda sözcükleri söylemeye başlamış. Papatya şaşırmış, olanlara anlam verememiş…  Kelebek son nefesinde “Seni çok seviyorum…” demiş. Papatya o kadar üzülmüş ki sadece “Ben de…” diyebilmiş. Sonra üzüntüden tek tek yapraklarını dökmüş ve her dökülen yaprakta “seviyormuş…” demiş…

İşte bu hikaye anlatılır papatya falı bakanlar tarafından…

İnsan sevilip sevilmediğini arar papatya yaprakları arasında. Son yaprak “seviyor” çıksın ister…

İlk kim baktı derseniz bu fala, kimse bilmez onu ama elinde papatya olunca, pek az insan vardır bakmamış olan bu fala…

***

Ne demiş şair:

“Ne papatyaların dili varıyor seviyor demeye, ne de benim cesaretim var son yaprağı çekmeye.”

Karşılıklı sayıp sevildiğiniz, anlayış ve hoşgörü içinde, hep bahar tadında olsun her bir gününüz…