1 Mayıs’ta ‘emekçi’ yine çalıştı!

Her sene düzenlenen önemli günlerin etkinliklerine katılmaya özen gösteriyorum.

Bu hem gündemden kopmamamı hem de toplumla entegre olmamı sağlıyor.

1 Mayıs Emekçi Bayramı da bunlardan biri.

-İşçi Bayramı, Dayanışma Günü gibi dönem dönem adı değiştirilen 1 Mayıs benim için; Emekçi Bayramı!-

Kutlamaların Bursa’daki adresi geçen yıl olduğu gibi yine Eski Atatürk Stadyumu Meydanı’ydı.

Bu defa katılamadım ama sosyal medyadan takip ettiğim kadarıyla Kent Meydanı’na doğru gerçekleştirilen yürüyüş oldukça kalabalıktı.

Bursa Büyükşehir Belediye Başkanı Mustafa Bozbey, CHP İl Başkanı Nihat Yeşiltaş, CHP Bursa Milletvekilleri Nurhayat Altaca Kayışoğlu, Orhan Sarıbal ve Hasan Öztürk, CHP ilçe başkanları, ilçe belediye başkanları, çok sayıda sendika, meslek odası, sivil toplum örgütü, dernek, siyasi partilerin temsilcileri ve basın mensupları da alandaydı.

Sorunsuz, bayram havasında geçen 1 Mayıs, Bursa’da İstanbul’daki gibi bir kaosa yol açmıyor zaten.

Vatandaşlar, ellerinde taşıdıkları pankart ve dövizlerle emek, adalet ve eşitlik taleplerini hep bir ağızdan dile getirdi.

Yürüyüş boyunca demokrasi ve emek dünyasının taleplerini içeren sloganlar atanlar; davul ve zurna eşliğinde halaylar çekerek renkli görüntüler oluşturdu. Etkinlik Moğollar grubunun konseriyle devam etti.

***

Bursa Büyükşehir Belediye Başkanı Mustafa Bozbey, tüm emekçilerin Dayanışma Günü’nü kutladı ve emekçilerin güvenli yaşam ve hayat standartlarıyla ilgili sorunları bulunduğunu belirtti:

“Emekçilerin yapmış olduğu işinin karşılığını alması, geleceğe güvenle bakması en büyük arzumuz ve isteğimizdir!

Biz de Bursa Büyükşehir Belediyesi olarak 13 bin 860 civarındaki çalışanımızla birlikte dayanışma içerisinde çalışıyoruz ve kentimiz için hizmet üretiyoruz. Onların yaşam standartlarının iyi olmasını ve iş güvencesinin bulunmasını sağlıyoruz.

Tüm arkadaşlarımız, Bursa’nın sorunlarına çözüm bulmaya çalışıyor ve Bursalılar için hizmet üretiyor. Onların da Emek ve Dayanışma Günü’nü kutluyorum. Önümüzdeki süreçte tüm çalışanların yaşam standartlarının yükseleceğine, geleceğe daha güvenli bakmalarının sağlanacağına inanıyorum.”

***

Keşke bu temenni gerçekleşebilse…

Bundan önce de olmamış, bundan sonrası için de ümidimiz az.

Geçim derdi hiç bitmeyen, gelecek için devamlı çırpınan, dişinden tırnağından artırmaya çalışan ama yine de insan onuruna yakışır bir hayat süremeyen özel sektör çalışanlarının dramı 1 Mayıs’ta da devam etti.

Haberlerde şu ifade çok dikkat çekiciydi:

“1 Mayıs Emek ve Dayanışma Günü, Türkiye genelinde resmi tatil olarak kutlanırken, çoğu ilde binlerce işçi mesai yapmaya devam etti…”

Resmi tatillerde çalışılınca ona göre bir ücret ödenir, doğru.

Ancak yine de insanın ağrına gidiyor.

‘Memur Cumhuriyeti’nde özel sektör çalışanları nefes alamıyor.

Demek ki yürüyüşler düzenlemek, pankartlar açıp, şarkılar söylemek anlık bir etki yaratıyor; sistem değişmiyor, emekçi yine aynı şartlarla hayatına devam ediyor.

O halde bayramın da bir manası yok!

***

Peki, 1 Mayıs tarihi nasıl işçilerle özdeşleşti?

Avustralya'nın Melbourne kentinde 1856'da taş duvar ustaları ve inşaat işçileri yoğun çalışma süresinin günlük 8 saate düşürülmesi talebiyle işi bıraktı.

İşçiler, taleplerini dile getirmek için 21 Nisan'da 1856'da Melbourne Üniversitesi'nden Parlamento Evi'ne kadar yürüdü.

Avustralya'nın ardından ABD'deki işçiler de işverenlerden 1884'te çalışma saatlerinin azaltılması talebinde bulundu.

ABD'de günlük çalışma süresinin 12 saatten 8 saate indirilmesi için başlatılan mücadele, 1886'da kitlesel grevlerle yaygınlaşıp küresel bir nitelik kazandı. Milletlerarası İşçi Kardeşliği Teşkilatının 1889'daki Paris Kongresi'nde, yılın bir gününün dayanışma amacıyla işçilerin ortak bayramı ilan edilmesi kararlaştırıldı. ABD'li sendikacıların önerisi üzerine o gün ‘1 Mayıs’ olarak belirlendi.

Emeğin, alın terinin tarihsel yolculuğu hep mücadeleyle dolu.

Ancak ufak iyileştirmeler dışında sömürü düzenini bozmaya gücü yetmemiş mücadeleler bunlar…