Nüfus müdürlükleri iş başında!

Devlet dairelerine işi düşenler bilir ki; sırada beklemek, suratını asmış, hayattan bezmiş memurlara dert anlatmak, o birimden bu birime koşturmak ciddi emek ve sabır ister.

Eğer yapılması gereken bir işlem varsa görevi üstlenen kişiyi karalar bağlar, erkenden yola çıkıp, sıraya girer.

Hatırlarsanız bir dönem borçların yapılandırılması gündemdeydi ve genç, yaşlı fark etmeksizin binlerce insan vergi dairelerinde günlerce süren kuyruklarda beklemişti.

Hiç unutmadığım bu manzara çoğumuzun aklındadır ve başına gelmedikçe kimse bilmez.

Bir de yaşlıların hâlini düşünün!

Evet, dün kendilerine verilen hakları suistimal etmelerinden yakındım ama bu başka.

Neyse ki verebileceğim güzel bir örnek:

T.C. Kimlik Kartı değişimi için gezici ekipler bulunuyor ve yaşlı, hasta, engelli olanlar için adreslere geliyor!

***

Bu uygulamadan bilgisi olmayanlar için ayrıntıları paylaşmak istiyorum.

Zira eski alışkanlıklarla muhtarların peşine düşenler var.

Öncelikle belirteyim ummadığınız kadar anlayışla karşılanıyor, pek çok kişinin yardımını alabiliyorsunuz.

Gezici Kayıt Terminali’ne başvuru için bağlı olduğunuz ilçe nüfus müdürlüğüne başvuruyor; dilekçe yazıyorsunuz.

Kişinin engelli veya hasta olduğunu ifade ediyor, yakınlık derecenizi belirtiyor ve gerekli bilgileri aktarıyorsunuz.

Sonrasında sistemde sıraya alınıyor ve evinize gelinmeden önce size haber veriliyor.

Tabii ki bir de fotoğraf meselesi dert.

Biyometrik vesikalık fotoğraf çekimi için kimse yaşlıları şuradan şuraya kımıldatamaz.

Haliyle fotoğrafçılar da duruma hâkim oldukları için çekimin inceliklerini size tarif ediyor; siz de çektiklerinizi onlara aktarıyorsunuz ve basılı şekilde alıyorsunuz.

Ayrıca kimlik için bankaya, şahsın kimlik numarasını girerek cüzi bir ödeme yapmanız gerekiyor.

Hepsi bu kadar!

Gerisi gelecek görevlilerin işi…

Her zaman eleştirecek değiliz; faydalı olan hizmetleri de paylaşmak gerek!

*****************************************************************

100 ÇALIŞANDAN 20’Sİ DEPRESYONDA!

Hep kullandığım bir ifade şu;

“Çalışan da mutsuz, çalışmayan da.”

2025 biterken herkesin konuştuğu tek şey geçim derdi.

Duraklarda, marketlerde, çay bahçelerinde birbirini tanıyan tanımayan hep bunu konuşuyor; dert yanıyor.

Belki birbirimizden farkımızın olmayışı güç veriyor ama toplumun psikolojisi iyiye gitmiyor.

Zaten bundan kaynaklı barut fıçısı gibi dolanıyor insanlar.

Kavgalar arttı, tahammülsüzlük zirve yaptı.

Uzmanların açıkladığı bazı verilere değineceğim…

Sokağa yansıyan halimizin, elbette bilimsel bir sonucu da olacak, öyle değil mi?

***

İş hayatının, bireyin tüm yaşam alanlarını etkileyen bir faktör haline geldiğini belirten uzmanlar, modern çalışanların yalnızca iş yükü ile değil; kaygı, performans baskısı, öfke, hiperaktivite ve şehir yaşamının yoğun stresi ile mücadele ettiğini vurguluyor.

Stres kaçınılmaz ama yönetilmediğinde tükenmişlik gelişiyor.

Erken dönemde psikolojik destek almaktan çekinilmemesi gerektiği belirtilse de damgalanma korkusu nedeniyle başvuru gecikiyor ve sorun büyüyor.

Araştırmalara göre; her 100 çalışanın en az 20’si depresyona aday.

Bu da gizli bir iş gücü kaybına neden oluyor.

Harvard Üniversitesi’nde yürütülen çalışmalara göre ise: “Depresyon ortaya çıkmadan önce erken tanı ve destek sağlanırsa yapılan yatırım en az dört kat kazanç olarak geri dönüyor. Görünmeyen kazançlarla bu oran otuz kata kadar çıkıyor.”

Anlatılanlar büyük olasılık sizin tarafınızdan kabul görmüyor ya da ‘bir de psikoloğa mı ödeme yapacağız’ diyorsunuz; haklısınız.

Bu tip araştırmalar ve uzmanların açıklamaları ne yazık ki bizim gibi ülkelerde önemsenmiyor, önemsenemiyor.

Ekonomik belirsizlikle yaşamak herkesin üzerinde baskıyı artırırken; işverenler için çalışanlarının ruh sağlığıyla da ilgilenmek ek bir maliyet kalemi!

Önce zihniyet sonra ekonomi meselesi.

O halde yine bir bilgi öğrendik ve dünya standartlarından dışlanmanın nasıl bir şey olduğunu deneyimlemiş olduk…