Emek’te neler oluyor?

Gün geçmiyor ki, bir kadına, çocuğa ya da hayvanlara şiddet olayıyla karşılaşmayalım.

Hayvanlar konusunda farkındalık çalışmaları, belediyelerin sahiplendirme kampanyaları vs. maalesef yeterli olmuyor.

Sokakta yaşayan binlerce can her gün hayatta kalma mücadelesi veriyor.

Geçtiğimiz günlerde mahallemizde çalışan bir abinin işyerinin önünde 5-6 kadar kediyle ilgilendiğini gördüm; beslenmelerini yapıyordu. Hayvanlar oldukça bakımsız ve zayıftı. Ve birçoğu daha yavruydu.

Yaptığımız ayaküstü sohbette bu abinin anlattıkları “Mahallemde neler oluyormuş” dedirtti. Ve kanım dondu…

İki yavru kedinin kulaklarının kesildiğini, birinin maalesef hayatta kalamadığını, diğerini ise kendi imkânlarıyla yaşattığını söyledi.

Bir kedi ise, bir sürücü tarafından canice ezilip can vermiş.

Bu insan denilen şahıs ise olayın ardından kaçmayı tercih etmiş.

Bu konuşmadan birkaç gün sonra bu abiyle tekrar karşılaştık.

Zira kedileri gün aşırı ziyaret edip mamaya ihtiyaç var mı diye soruyorum. Çünkü bu kişi kısıtlı imkânlarıyla bu canların hem beslenme hem barınma hem ilaç hem de tedavi masraflarını üstleniyor.

Sonrasında anlattıkları ise gerçekten kan donduran cinstendi.

Şöyle ki, çocuğun biri bu yavrulardan birini yakalıyor, ağzına hortum sokuyor, diğer çocuk da musluğu sonuna kadar açıyor.

Ve bu canımız, muhtemelen ciğerleri patlayarak ölüyor.

“Hangi çocuğa sorduysam ben yapmadım” diyor bu abimiz.

Biri hayvanların kulaklarını kesiyor, biri vurup kaçıyor, diğerleri ise suyla boğuyor.

Bütün bunların art arda yaşanması, “Bu mahallede psikopatlar mı geziyor?” sorusunu akıllara getiriyor.

Bölgenin tam adı ise Emek Zekai Gümüşdiş Mahallesi.

Bunu neden yazıyorum. Belki yetkililerden biri yazımı okur ve belki bir inceleme başlatılır diye…

Aramızda böyle manyakların dolaşıyor (ki bunları yapanların hepsinin çocuk mu, yetişkin mi olduğunu bile bilmiyoruz) olması, çocuk, genç, yaşlı, hayvan, bebek vs. hepimizin tehlikede olduğunu gösteriyor.

Birçok cinayet ya da yaralama vakalarında, suçlunun birden çok dosyasının olduğu gerçeğinden yola çıkarsak, bir kedinin kulağını kesen, suyla boğan biri başkasına ne yapmaz?

Kendi adıma artık tek umudum, hala duyarlı ve vicdanlı bireylerin var olduğunu bilmek.

Birileri bu canları vahşice ölüme terk ediyor; birileri ise -tıpkı bu hayvan dostu abimiz gibi-her türlü imkânını seferber edip onları hayatta tutmaya çalışıyor.

Yüreği hala iyilik için çarpanlara selam olsun!